De Dörenther Klippen is altijd een mooie bestemming in de zomer of winter. Op deze koude winterdag klommen wij over de klippen richting het Hockendes Weib en de Almhut. Tour van 2 km.
Klimmen op de Dörenther Klippen en het Hockendes Weib


Almhut bij het Hockendes Weib
“Maak een pauzestop bij de Almhut, die is zowel in de zomer als de winter geopend. Verwacht geen uitgebreide kaart, maar wel een gezellige plek om even bij te trekken van al het geklim.”

Gea Bisschop
Rondwandeling van 2 km over de Dörenther Klippen in het Teutoburgerwald
Spectaculair en rotsachtig
Een korte maar spectaculaire route…. zeker als je ervoor kiest om dwars over de rotsen te klimmen. Wij waren bij de Dörenther Klippen om een warm drankje en koud ijsje bij de Almhut te nemen. Wij moesten daarvoor wel eerst over de kleine olifantenpaadjes en over de rotsen om de hut te bereiken. Je kunt natuurlijk ook gewoon het wandelpad volgen met de bordjes ‘Almhut’.
Hockendes Weib
Ein-de-lijk weer een zonnige, maar koude winterdag. Het vele tinten grijs hebben we ondertussen wel gezien. We nemen het er dus van en gaan richting één van onze favoriete wandelbestemmingen, de Dörenther Klippen. De goede bergschoenen aan, want we gaan klimmen over de rotsen.
Pieken en dalen
Er loopt een gemakkelijk wandelpad naar de Almhut, maar daar kiezen wij niet voor. Zo gauw het kan (en mag), klimmen we omhoog tussen de rotsen en kiezen we voor de kleine paadjes die tussen en over de stenen gaan. Het is eigenlijk maar een klein stukje lopen naar de Almhut, maar wij maken er met al het klimmen en dalen een behoorlijke route van – niet in afstand, wel in beleving.
Kies je eigen pad
Het rotsklimmen is op handen en voeten. Gelukkig hebben we een keer gedacht aan de handschoenen, al blijken die bij het klimmen niet zo praktisch. We banen ons een weg over de rotsen, gaan tussen de rotsen door en pakken kleine paadjes om de stenen heen. Een andere manier van kilometers maken. Onze hond doet vrolijk mee. Zo leggen we de kleine afstand af tot aan het Hockendes Weib.
Hockendes Weib
Het Hockendes Weib is wel de allermooiste van de rotsformaties. Spectaculair om te zien met de grote rotsblokken en boomwortels die zich er doorheen kronkelen. Wij bedwingen als laatste van de dag nog even de grootste steen van het Hockendes Weib en dan is het op deze mooie winterdag wel tijd voor een warm drankje én koud ijsje (brrr).
Almhut
We gaan naar het terras van de Almhut en kletsen gezellig over onze spectaculaire klimpartij. Althans, we maken er een spannend verhaal van. De volgende keer gaan we de andere kant op, via de kleine olifantenpaadjes – dat is ook zo mooi!
Hockendes Weib
De zondvloed kwam en de vrouw moest halsoverkop met haar kinderen vluchten voor het water. De vrouw bad dat haar kinderen het zouden redden en offerde haar eigen leven. Zij is het Hockendes Weib, de hurkende vrouw, die gebogen zit om het leven van haar kinderen te redden. Dat is het verhaal wat hoort bij de naam van deze imposante rotsformatie






Gewoon praktisch
De route info voor je op rij
De lokatie
Navigeer naar de juiste lokatie:
Duitsland, NRW, Münsterland, Teutoburgerwald, Ibbenbüren, Dörenther Klippen
Startpunt: Wandelparkeerplaats Munsterstrasse Ibbenbueren (thv 425)
De wandelronde
Rondwandeling: 2 km
Natuur: 100% onverhard
Niet rolstoeltoegankelijk
Honden aan de lijn
Horeca in Almhut (alleen contant)
Met handig GPX bestand van alternatieve route
Handig om te weten
Klimmen op de rotsen is niet op alle plekken toegestaan.
Door het gebied loopt een gemarkeerde route, de Teutoschleifen.
Er zijn kortere routes mogelijk, maar deze zijn niet gemarkeerd.
Bij de Almhut kun je een drankje halen en wat simpels te eten. Neem contant geld mee, pinnen is niet mogelijk.
Bij Gasthof Schwabische Alb bij de camping kun je goed eten, maar is vaak druk.
Wow! Favoriete rondwandelingen in het Teutoburgerwoud

Bad Iburg: over de bloemetjesbergen

Ibbenbüren, over het verstopte Dörenther klippenpad

Tecklenburg: Over het betoverend mooie Hexenpfad
Gea
Gea is tekstschrijver en beelddenker. Gek op honden en paarden. Fanatiek wandelaar van niet te grote tochten, vooral in het Twentse land en nét over de landsgrenzen. Wandelingen met een verhaal en de WOW factor… Gea gaat ernaar op zoek en maakt ze levend in haar blogs.
